Je voelt je uitgeput, leeggezogen en uit balans, maar je sleept je toch door het leven omdat je denkt: “Het kan niet anders”. Je vreest de dag die komen gaat, dus in bed blijven liggen is het hoogtepunt van je dag. Maar zelfs slaap biedt geen respijt meer.
Er zijn dagen dat je zin hebt om te huilen, en andere dagen om te schreeuwen. Dit is niet wat je in gedachten had. Je bent op zoek naar antwoorden op “Wie ben ik echt?” en “Wat wil ik?”. Gedachten zoals “Ik ben niet goed genoeg”, “Ik ben geen goede moeder, geen goede partner, vriend…” vertroebelen je geest.
Je hebt het gevoel dat je steeds verder weg groeit van je ware zelf, je partner, bepaalde vrienden en familie. Misschien als je in winterslaap zou gaan zou dit allemaal in een mum van tijd voorbij gaan.
Het enige wat je wilt, is terug die gelukkige, sprankelende, positieve vrouw zijn die je ooit was. “Waar is ze toch gebleven!?”
