Hallo,
Fijn dat je tot hier bent geraakt!
Je kan hieronder mijn eigen afgelegde traject terug vinden. Ik hoop dat het voor jou een hart onder de riem kan zijn, of misschien een inspiratie of zelf een “kick in the ass” om in actie te schieten. Ik deel het graag met je want, het is ok, we zijn allemaal maar menselijk 
Combinatie carrière & gezin
In 2010 ben ik na mijn zwangerschap van mijn zoon in een postnatale depressie en een burn-out beland. Veel weet ik niet meer van deze periode, en als ik er nu aan terug denk, heb ik er toen ook niets uit geleerd. Ik bleef dezelfde patronen herhalen en negeerde nog steeds de signalen die mijn lichaam me gaf.
Want 5 jaar verder in het najaar van 2015, met een nieuwe job, een nieuwe uitdaging, was mijn energie weer op. Mijn batterijen waren volledig plat. Burn-out 2.0.
Hoe had het zover kunnen komen? Had ik dit echt niet zien aankomen? Ik heb al een burn-out gehad. Hoe komt het dat ik nu een tweede heb. Kan dit wel eigenlijk?
Ik wou alles combineren. Een job, en dan liefst nog in een functie met aanzien, zodat je iets betekende binnen een bedrijf. Want ja, voor ons als vrouwen is het al niet gemakkelijk, dienen we dat tikkeltje meer te geven om er te geraken. Dus we nemen dat extra project er wel bij.
Geen kaas van gegeten? Geen probleem, we zoeken het wel uit along the way. Opgeven stond niet in mijn woordenboek, we blijven doorgaan tot het bittere einde.
En dat plus een gezin. Het daar dan ook nog eens perfect willen doen. Knutselen, spelen, uitstapjes, ik wou het allemaal. Lekker en gevarieerd koken, elke dag. Een proper en opgeruimd huis. Dé vriendin zijn, het luisterende oor, mij in bochten wringen om er toch maar voor iedereen te zijn. Want dat doe je nu toch éénmaal ja? Een overvolle sociale agenda, want ja je wil toch niets missen?
Tuurlijk, ik had wat last van mijn onderrug en gespannen spieren in mijn nek. Tot ik voor mijn vakantie super veel last had van mijn linkerarm. Ik kon nauwelijks met de auto rijden. Ik dacht, een aantal sessies bij de kinesist en dan ben ik er wel vanaf. Trouwens we gingen toch een weekje met vakantie, dit ging het wel allemaal oplossen.
As if … Daar zit ik dan op de laatste dag met onze vrienden, super locatie, lekker eten, fijne week achter de rug en toch gaat het niet, ik ben doodop. Ik had het te ver laten komen. Overbelasting was het verdict. Neem een paar weken de tijd om je energie wat bij te tanken, slaap, rust zeiden ze mij. En een paar weken, werden maanden en uiteindelijk een jaar.
Combining career and family
In 2010, after giving birth to my son, I fell into a post-natal depression and a burnout. I don’t remember much about this period, and when I look back on it today, I didn’t learn anything out of it at the time either. I just kept repeating the same patterns and ignored the signals my body gave me.
Because 5 years later, in the fall of 2015, having a new job, a new challenge, my energy had run out again. My batteries had gone completely dead. Burnout 2.0 was the verdict
So how could it have come to this? Had I really not seen this coming? I had already experienced a burnout. How come I’m having a second one now?! Is this really possible?
I wanted to combine everything. A job, and preferably one with some prestige, so that you meant something within a company. Because yes, for us women it is not always easy, we have to give that little bit more to get there. So we take that extra project on board.
No knowledge of the subject? No problem, we’ll figure it out along the way. Giving up was not in my vocabulary, I just keep going until the bitter end.
And this in combination with raising a family. Plus wanting to do it all perfectly. Craft activities with my son and his friends, games, excursions, I wanted it all. Delicious and varied cooking, every day. A clean and tidy house. I wanted to be the friend, the listening ear, I bended over backwards to be there for everyone. Because that’s what you do, right? An overflowing social agenda, because you don’t want to miss out on anything, do you?
Sure, I suffered from low back pain and experienced tension in my neck. Then, before our fall vacation, I was having a lot of pain in my left arm. I could barely drive the car. I thought, a couple of sessions at the physiotherapist and then I’ ll be rid of it. Besides, we were going on a week’s vacation anyway, so this would solve all my problems.
As if … There I am on the last day with our friends, fantastic location, good food, great week behind us and still I’m not feeling well, I am exhausted. I had pushed it too far. Overload was the verdict. Take a few weeks to recharge, said my doctor. Sleep, take some rest, that’s what my surrounding told me. And a few weeks, became months and finally a year.
En dan van de ene dag op de andere thuis
Fysiek en mentaal was dit het voor mij:
- Ik had geen kracht meer. Een wasmand de trap opdragen, lukte niet. Mijn eigen zoon naar boven dragen als hij moe was. Ging niet. Ik had geen kracht, geen energie.
- Mijn zoon moest naar school gebracht worden en ook al ben je met twee, mijn man kon niet altijd helpen hierin. Dus, deed ik het maar zelf. Doodmoe, vaak zelf gewoon in mijn pyjama. Laarzen erboven, een dikke jas en een muts op zodat je niet kon zien dat ik gewoon uit bed was gerold.
- Overmatig zweten bij het minste dat ik deed. Net alsof ik een marathon had gelopen. Mijn lichaam toonde op alle mogelijke manieren dat ik opgebrand was.
- Eenvoudige beslissingen nemen, zoals “Wat gaan we eten?” “Wie gaat de kleine ophalen?” lukten mij niet. Het was alsof mijn hoofd vol met watten zat.
- Naar de winkel gaan, publieke plaatsen bezoeken. Dat was een ramp! Ik kreeg al een paniekaanval van er gewoon maar aan te denken, laat staan het dan nog te doen ook. Oh nee….
- Iets doen samen met vrienden. Leuk! Zal ontspannend zijn. Nee, toch niet. Want ik deed me beter voor dan ik me effectief voelde. Ik deed teveel mijn best om hen goed te ontvangen. En vaak betrapte ik er mij op, dat ik naar de keuken ging om toch maar niet te praten, want dat ging gewoonweg niet. En als ik dan luisterde naar wat ze te vertellen hadden, lukt dit ook niet. Mijn aandacht was volledig versplinterd. Ik was daar wel, maar mentaal was het alsof ik op een andere planeet zat.
- Ik vergat van alles, kon me niet concentreren. Een boek lezen, 10x dezelfde regel lezen want ik begreep gewoon niet wat er stond.
- Niets wou ik doen. Als iedereen me nu maar gewoon met rust kon laten. Slapen, heel veel slapen. Uren heb ik geslapen overdag. Inhalen, want s ’nachts lag ik klaar wakker, te piekeren, en ik geraakte maar niet in slaap. En de micro slaapjes van overdag, daar voelde ik me suf van en hielpen me ook niet om te recupereren.
Luister naar
het fluisteren van je lijf
Zodat het niet hoeft
te schreeuwen
Listen to
the whispering of your body,
So that it doesn’t have
to scream
And then suddenly at home…
Physically and mentally this was what I experienced:
- I had no power left. Carrying a laundry basket up the stairs was impossible. Even carrying my own son upstairs when he was tired, was too much. I had no strength, no energy.
- My son had to be taken to school and even though there were two of us, my husband couldn’t always help. So, I did it myself. Exhausted, often just in my pajamas, boots on top, a thick coat and a hat, i brought him to school. This to mask that I just rolled out of bed.
- Excessive sweating while doing the bare minimum. As if I had run a marathon. My body showed in every imaginable way that I was burned out.
- Making simple decisions, like “What are we going to eat?” “Who’s going to pick up the little one?” failed me. It was as if my head was full of cotton balls.
- Going to the store, visiting public places. That was a disaster! I was having a panic attack just thinking about it, let alone doing it. Oh no….
- Doing something with friends. “Fun” I thought. “Will be relaxing.” No, it wasn’t. Because I was pretending to be better than I actually felt. I tried too hard to accommodate everyone in the best possible way. Often I caught myself going to the kitchen to avoid talking because I simply couldn’t handle all those stimuli. And then when I listened to what they had to say, it didn’t work either. My attention was completely scattered. I was there, but mentally it was as if I were on another planet.
- I forgot all sorts of things, couldn’t concentrate. Reading a book, re-reading the same line 10 times because I just didn’t grasp what it said.
- I didn’t want to do anything. If only everyone could just leave me in peace. Sleeping, lots of sleep. I slept for hours during the day. Catching up, because at night I was wide awake, fretting and worrying about all sort of things, and I just couldn’t get to sleep. And those micro naps during the day made me feel drowsy and didn’t help me recuperate either.
Choosing for myself, my own happiness
But then what? How do you tackle this thing? Here I was at burnout 2.0, and obviously I hadn’t learned anything from my previous one. But I didn’t want to go through a burn-out 3.0. I wanted to be myself again, that cheerful, good-humored Julie.
Good coaching in combination with a lot of structure, rest, doing the things I liked, helped me move forward. Systematically things started to improve, some days were better than others, but the curve shifted to the right side. I felt I had a little more carrying capacity. But on my own I would never have been able to do this.
By reading a lot, trying things out, I systematically climbed out of that deep valley. I started to reflect on my own life. How do I want it? What exactly do I want to do? What do I feel good about? What is not going well? What eats up my energy? How can I better learn to take care of myself? What are the signals mentally/physically that indicate to me that things are starting to go wrong?
It was a long road, but I have come to a point where I have gotten to know myself even better, where I now recognize my own body’s signals more quickly so that I can respond to them better. Self-care has become important to me. It has become a priority to feel good about myself and to be myself.
One day or day one
It’s your decision
One day or day one
It’s your decision
Kiezen voor mezelf, mijn eigen geluk
En dan? Hoe pak je dit nu aan? Ik zat hier nu wel aan burn-out 2.0 en uit mijn vorige had ik blijkbaar niets geleerd. Wat nu? Want burn-out 3.0 zag ik al helemaal niet meer zitten. Ik wou terug mezelf zijn, die vrolijke, goedlachse Julie.
Een goede begeleiding in combinatie met veel structuur, rust, dingen doen die ik leuk vond, hielpen me vooruit. Stelselmatig begon het te beteren, de ene dag soms al heel wat beter dan de andere, maar de curve boog zich naar de goede kant, ik had al iets meer draagkracht. Maar alleen was ik hier nooit aan toe gekomen.
Door veel te lezen, zaken uit te proberen, ben ik stelselmatig uit dat diepe dal geklommen. Ik ben gaan stilstaan bij mijn eigen leven. Hoe wil ik het? Wat wil ik precies gaan doen? Waar voel ik me goed bij? Wat gaat niet goed? Wat vreet mijn energie? Hoe kan ik beter voor mezelf leren zorgen? Wat zijn de signalen mentaal/fysiek die me aangeven dat het fout begint te gaan?
Het was een lange weg, maar ik ben op een punt gekomen waar ik mezelf nog beter heb leren kennen, waar ik de signalen van mijn eigen lichaam nu sneller herken zodat ik hierop tijdig kan inspelen. Zelfzorg is voor mij belangrijk geworden. Het is een prioriteit geworden om mij goed in mijn vel te voelen en mezelf te kunnen zijn.
Mijn missie
Mijn reis stopte daar uiteraard niet. Ik wou nog meer vat krijgen over het begrip stress en wat het exact met een mens doet. Mijn doel was om preventieve manieren te ontdekken voor het omgaan met stress en proactieve stappen aan te moedigen, in plaats van te wachten tot het te laat is.
Als kind heb ik altijd al een passie gehad voor het menselijk welzijn, en deze is tot op vandaag nog steeds mijn drijvende kracht. De basis van de “Happy Mind Guide” komt dan ook voort uit mijn persoonlijke ervaringen, verschillende gevolgde opleidingen rond coaching en welzijn en kennis die ik in de loop der jaren heb verzameld.
Vaak zien we de symptomen en signalen die ons lichaam aangeeft over het hoofd. Haasten we ons door het leven zonder rekening te houden met de tol die het eist op ons lichaam. De drempel om hulp te zoeken blijft hoog, omgeven door taboes.
Nu, ben ik ervan overtuigd dat je geen burn-out of andere stress-gerelateerde uitdagingen hoeft te doorstaan om het leven te leiden dat je wenst.
Het is mijn missie om je door deze transformerende reis te begeleiden en je te helpen opnieuw contact te maken met je authentieke zelf, negatieve stress te verminderen, je energie te herstellen en je algehele gezondheid en welzijn te optimaliseren.
Met mijn begeleiding streef ik ernaar om je zelfvertrouwen weer op te bouwen en je terug te brengen naar een gelukkige en veerkrachtige gemoedstoestand, zodat je het leven kunt leiden dat je altijd al voor ogen hebt gehad.
The bigger WHY
My exploration didn’t end there. I sought a deeper understanding of the concept of stress and its impact on individuals. My aim was to uncover preventive strategies for dealing with stress, encouraging proactive measures rather than waiting until it’s too late.
From a young age, my passion for human well-being has been a driving force. Now, I want to channel this passion into something more meaningful. Often, we overlook the symptoms, rushing through life without considering the toll on our bodies. The hurdle of seeking help remains significant, surrounded by taboos.
The foundation of the “Happy Mind Guide” stems from my personal experiences, various studies, and the knowledge I’ve gathered over the years.
I firmly believe that you shouldn’t have to endure a burnout or other stress-related challenges to live the life you desire.
My mission is to lead you through a transformative journey, helping you reconnect with your authentic self, alleviate negative stress, restore energy, and optimize your overall health and well-being.
With my guidance, I aspire to rebuild your confidence, bringing you back to a happy and resilient state of mind, empowering you to live the life you’ve always envisioned.
