Hallo,
Fijn dat je tot hier bent geraakt!
Je kan hieronder mijn eigen afgelegde traject terug vinden. Ik hoop dat het voor jou een hart onder de riem kan zijn, of misschien een inspiratie of zelf een “kick in the ass” om in actie te schieten. Ik deel het graag met je want, het is ok, we zijn allemaal maar menselijk 
Combinatie carrière & gezin
In 2010 ben ik na mijn zwangerschap van mijn zoon in een postnatale depressie en een burn-out beland. Veel weet ik niet meer van deze periode, en als ik er nu aan terug denk, heb ik er toen ook niets uit geleerd. Ik bleef dezelfde patronen herhalen en negeerde nog steeds de signalen die mijn lichaam me gaf.
Want 5 jaar verder in het najaar van 2015, met een nieuwe job, een nieuwe uitdaging, was mijn energie weer op. Mijn batterijen waren volledig plat. Burn-out 2.0.
Hoe had het zover kunnen komen? Had ik dit echt niet zien aankomen? Ik heb al een burn-out gehad. Hoe komt het dat ik nu een tweede heb. Kan dit wel eigenlijk?
Ik wou alles combineren. Een job, en dan liefst nog in een functie met aanzien, zodat je iets betekende binnen een bedrijf. Want ja, voor ons als vrouwen is het al niet gemakkelijk, dienen we dat tikkeltje meer te geven om er te geraken. Dus we nemen dat extra project er wel bij.
Geen kaas van gegeten? Geen probleem, we zoeken het wel uit along the way. Opgeven stond niet in mijn woordenboek, we blijven doorgaan tot het bittere einde.
En dat plus een gezin. Het daar dan ook nog eens perfect willen doen. Knutselen, spelen, uitstapjes, ik wou het allemaal. Lekker en gevarieerd koken, elke dag. Een proper en opgeruimd huis. Dé vriendin zijn, het luisterende oor, mij in bochten wringen om er toch maar voor iedereen te zijn. Want dat doe je nu toch éénmaal ja? Een overvolle sociale agenda, want ja je wil toch niets missen?
Tuurlijk, ik had wat last van mijn onderrug en gespannen spieren in mijn nek. Tot ik voor mijn vakantie super veel last had van mijn linkerarm. Ik kon nauwelijks met de auto rijden. Ik dacht, een aantal sessies bij de kinesist en dan ben ik er wel vanaf. Trouwens we gingen toch een weekje met vakantie, dit ging het wel allemaal oplossen.
As if … Daar zit ik dan op de laatste dag met onze vrienden, super locatie, lekker eten, fijne week achter de rug en toch gaat het niet, ik ben doodop. Ik had het te ver laten komen. Overbelasting was het verdict. Neem een paar weken de tijd om je energie wat bij te tanken, slaap, rust zeiden ze mij. En een paar weken, werden maanden en uiteindelijk een jaar.
Luister naar
het fluisteren van je lijf
Zodat het niet hoeft
te schreeuwen
En dan van de ene dag op de andere thuis
Fysiek en mentaal was dit het voor mij:
- Ik had geen kracht meer. Een wasmand de trap opdragen, lukte niet. Mijn eigen zoon naar boven dragen als hij moe was. Ging niet. Ik had geen kracht, geen energie.
- Mijn zoon moest naar school gebracht worden en ook al ben je met twee, mijn man kon niet altijd helpen hierin. Dus, deed ik het maar zelf. Doodmoe, vaak zelf gewoon in mijn pyjama. Laarzen erboven, een dikke jas en een muts op zodat je niet kon zien dat ik gewoon uit bed was gerold.
- Overmatig zweten bij het minste dat ik deed. Net alsof ik een marathon had gelopen. Mijn lichaam toonde op alle mogelijke manieren dat ik opgebrand was.
- Eenvoudige beslissingen nemen, zoals “Wat gaan we eten?” “Wie gaat de kleine ophalen?” lukten mij niet. Het was alsof mijn hoofd vol met watten zat.
- Naar de winkel gaan, publieke plaatsen bezoeken. Dat was een ramp! Ik kreeg al een paniekaanval van er gewoon maar aan te denken, laat staan het dan nog te doen ook. Oh nee….
- Iets doen samen met vrienden. Leuk! Zal ontspannend zijn. Nee, toch niet. Want ik deed me beter voor dan ik me effectief voelde. Ik deed teveel mijn best om hen goed te ontvangen. En vaak betrapte ik er mij op, dat ik naar de keuken ging om toch maar niet te praten, want dat ging gewoonweg niet. En als ik dan luisterde naar wat ze te vertellen hadden, lukt dit ook niet. Mijn aandacht was volledig versplinterd. Ik was daar wel, maar mentaal was het alsof ik op een andere planeet zat.
- Ik vergat van alles, kon me niet concentreren. Een boek lezen, 10x dezelfde regel lezen want ik begreep gewoon niet wat er stond.
- Niets wou ik doen. Als iedereen me nu maar gewoon met rust kon laten. Slapen, heel veel slapen. Uren heb ik geslapen overdag. Inhalen, want s ’nachts lag ik klaar wakker, te piekeren, en ik geraakte maar niet in slaap. En de micro slaapjes van overdag, daar voelde ik me suf van en hielpen me ook niet om te recupereren.
Kiezen voor mezelf, mijn eigen geluk
En dan? Hoe pak je dit nu aan? Ik zat hier nu wel aan burn-out 2.0 en uit mijn vorige had ik blijkbaar niets geleerd. Wat nu? Want burn-out 3.0 zag ik al helemaal niet meer zitten. Ik wou terug mezelf zijn, die vrolijke, goedlachse Julie.
Een goede begeleiding in combinatie met veel structuur, rust, dingen doen die ik leuk vond, hielpen me vooruit. Stelselmatig begon het te beteren, de ene dag soms al heel wat beter dan de andere, maar de curve boog zich naar de goede kant, ik had al iets meer draagkracht. Maar alleen was ik hier nooit aan toe gekomen.
Door veel te lezen, zaken uit te proberen, ben ik stelselmatig uit dat diepe dal geklommen. Ik ben gaan stilstaan bij mijn eigen leven. Hoe wil ik het? Wat wil ik precies gaan doen? Waar voel ik me goed bij? Wat gaat niet goed? Wat vreet mijn energie? Hoe kan ik beter voor mezelf leren zorgen? Wat zijn de signalen mentaal/fysiek die me aangeven dat het fout begint te gaan?
Het was een lange weg, maar ik ben op een punt gekomen waar ik mezelf nog beter heb leren kennen, waar ik de signalen van mijn eigen lichaam nu sneller herken zodat ik hierop tijdig kan inspelen. Zelfzorg is voor mij belangrijk geworden. Het is een prioriteit geworden om mij goed in mijn vel te voelen en mezelf te kunnen zijn.
One day or day one
It’s your decision
Mijn missie
Mijn reis stopte daar uiteraard niet. Ik wou nog meer vat krijgen over het begrip stress en wat het exact met een mens doet. Mijn doel was om preventieve manieren te ontdekken voor het omgaan met stress en proactieve stappen aan te moedigen, in plaats van te wachten tot het te laat is.
Als kind heb ik altijd al een passie gehad voor het menselijk welzijn, en deze is tot op vandaag nog steeds mijn drijvende kracht. De basis van de “Happy Mind Guide” komt dan ook voort uit mijn persoonlijke ervaringen, verschillende gevolgde opleidingen rond coaching en welzijn en kennis die ik in de loop der jaren heb verzameld.
Vaak zien we de symptomen en signalen die ons lichaam aangeeft over het hoofd. Haasten we ons door het leven zonder rekening te houden met de tol die het eist op ons lichaam. De drempel om hulp te zoeken blijft hoog, omgeven door taboes.
Nu, ben ik ervan overtuigd dat je geen burn-out of andere stress-gerelateerde uitdagingen hoeft te doorstaan om het leven te leiden dat je wenst.
Het is mijn missie om je door deze transformerende reis te begeleiden en je te helpen opnieuw contact te maken met je authentieke zelf, negatieve stress te verminderen, je energie te herstellen en je algehele gezondheid en welzijn te optimaliseren.
Met mijn begeleiding streef ik ernaar om je zelfvertrouwen weer op te bouwen en je terug te brengen naar een gelukkige en veerkrachtige gemoedstoestand, zodat je het leven kunt leiden dat je altijd al voor ogen hebt gehad.
