En dan? Hoe pak je dit nu aan? Ik zat hier nu wel aan burn-out 2.0 en uit mijn vorige had ik blijkbaar niets geleerd. Wat nu? Want burn-out 3.0 zag ik al helemaal niet meer zitten. Ik wou terug mezelf zijn, die vrolijke, goedlachse Julie.
Een goede begeleiding in combinatie met veel structuur, rust, dingen doen die ik leuk vond, hielpen me vooruit. Stelselmatig begon het te beteren, de ene dag soms al heel wat beter dan de andere, maar de curve boog zich naar de goede kant, ik had al iets meer draagkracht. Maar alleen was ik hier nooit aan toe gekomen.
Door veel te lezen, zaken uit te proberen, ben ik stelselmatig uit dat diepe dal geklommen. Ik ben gaan stilstaan bij mijn eigen leven. Hoe wil ik het? Wat wil ik precies gaan doen? Waar voel ik me goed bij? Wat gaat niet goed? Wat vreet mijn energie? Hoe kan ik beter voor mezelf leren zorgen? Wat zijn de signalen mentaal/fysiek die me aangeven dat het fout begint te gaan?
Het was een lange weg, maar ik ben op een punt gekomen waar ik mezelf nog beter heb leren kennen, waar ik de signalen van mijn eigen lichaam nu sneller herken zodat ik hierop tijdig kan inspelen. Zelfzorg is voor mij belangrijk geworden. Het is een prioriteit geworden om mij goed in mijn vel te voelen en mezelf te kunnen zijn.
